Δημοκρατία, «Αριστερά» και Δικαιοσύνη

Μια που θυμηθήκαμε τις Σκουριές, ο γνωστός κ. Τόλης («Κύριε Τόλη, πιο τραμπούκος πεθαίνεις!») και αυτός είναι ένας αντικρατικός μπάτσος με τα ούλα του. Βλέπε σχετικά και: «Καταγγέλλουν τρομοκρατία στην Ιερισσό», και «Έως εδώ, φώναξε η σιωπηρή πλειοψηφία της Χαλκιδικής».

Βεβαίως, όλα αυτά γίνονται εξαιρετικά πιο ενδιαφέροντα, αν θυμηθεί κανείς ότι πρόσφατα

ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πήγε στην Ιερισσό. Και υιοθέτησε την άθλια ρατσιστική δικτατορία του τραμπουκαριάτου του κυρίου Τόλη. Και όλων αυτών που έχουν καταλύσει το κράτος δικαίου, που τρομοκρατούν όσους δεν γουστάρουν, που άφοβα σπάνε και καίνε κατά δήλωσή τους ξένες περιουσίες. Με το δίκιο τους όμως: αφού διαφωνούν με την απόφαση του ΣτΕ για την επένδυση της «Ελληνικός Χρυσός»…

Και ο κ. Τσίπρας τους ενθαρρύνει. Εδώ, λοιπόν, ήρθαμε στα δύο μέτρα και στα δύο σταθμά… Εδώ η απόφαση του (θεωρούμενου ως «οικολογικού») ΣτΕ φαίνεται πως δεν είναι όμορφη. Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας, επειδή του αρέσουν μόνο τα όμορφα, καταπατεί την άσχημη απόφαση της Δικαιοσύνης για τις Σκουριές. Ενώ αντιθέτως, Τσίπρας, ΕΣΗΕΑ και λοιπές «Αριστερές» δυνάμεις, μόλις βγήκε το (προφανώς γουστόζικο) μαντάτο του ΣτΕ που είπε να ανοίξει η ΕΡΤ, ώσπου να λειτουργήσει η νέα Δημόσια Ρ.Τ., δικαίως ξεσάλωσαν και άρχισαν τις μηνύσεις. Όπως και οι «27 δικηγόροι» που επίσης μήνυσαν την κυβέρνηση για το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Θυμηθείτε και άλλους «δημοκρατικούς δικηγόρους» που κάνουν μηνύσεις κατά των τοκογλύφων που έφεραν τα μνημόνια και μετά γίνονται και βουλευτές…

Για την ΕΡΤ και όπου αλλού του κάνει κούκου, λοιπόν, το ΣτΕ είναι καλό. Στις Σκουριές δεν είναι, ούτε στην Κερατέα, ούτε στις παράνομες και καταχρηστικές απεργίες όπου τα κακά ΜΑΤ είναι μπα-γου-δολ, ούτε, ούτε… Ούτε γενικά και παντού αλλού, όπου ο κ. Τσίπρας, «νομιμοποιεί» με τη στάση του κάθε αντιπολιτική δράση ανομίας, στα δεν πληρώνω, στους αγαναζισμένους τραμπούκους, τους παρά λίγο δολοφόνους του Κωστή Χατζηδάκη και τους γιαουρτοβόλους κατά Πάγκαλου. Γι’ αυτό άλλωστε αδιαλείπτως και απαρεκκλίτως του λέμε ότι αυτός και η «Αριστερά» του είναι ο μεγάλος άκων τροφοδότης της φούσκας των ναζί και δεν μας καταλαβαίνει.

Έχουμε ξαναπεί ότι η δημοκρατία είναι το επαναστατικότερο σύστημα, αφού δεν κατέχει την Απόλυτη Αλήθεια (Α.Α.), σε αντίθεση με τους εχθρούς της που την κατέχουν. Μάλιστα, οι εχθροί της δημοκρατίας επιβάλλουν βιαίως κιόλας την Α.Α. τους, για το καλό μας, νομίζοντας εαυτούς «επαναστάτες». Είτε είναι ναζί και κάθε άλλου είδους φασισταριά, είτε είναι «αριστεροί» και κάθε είδους αντικρατικοί μπάτσοι. Όμως, πλέον έχει καταφτάσει με βήμα γοργό το πλήρωμα του χρόνου, για να κατανοήσουμε πως όλοι τους συναποτελούν το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο, όταν με βία διαρρηγνύουν τη δημοκρατική νομιμότητα. Και πολιτικά είναι ό, τι πιο άρρωστο και αντιδραστικό οι εχθροί της δημοκρατίας: μια τόσο απλή κατανόηση, τόσο βαθιά επαναστατική.

Με βάση όλα τα προηγούμενα, ο κακόμοιρος ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να καταλαβαίνει ότι εδώ ακριβώς είναι που αγγίζει το γελοίο. Εκτός εάν μας πει ότι με το να ενθαρρύνει και να υιοθετεί την κατάλυση του κράτους δικαίου είναι δημοκράτης. Ότι είναι αντικειμενικά καλή αυτή η κατάλυση, αφού είναι «αριστερή». Αν μας πείσει γι’ αυτό, θα ζητήσουμε συγνώμη, από τον ίδιο και από την κοινωνία, καθόσον προσβάλλουμε το θεσμό και λέμε πως ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αγγίζει το γελοίο. Αν δεν μας πείσει, όμως, θα συνεχίσει να αποκαλύπτεται πόσο φαιδρός και ασόβαρος άνθρωπος έλαχε να κατέχει μια τόσο σημαντική για τον τόπο θεσμική θέση. Γιατί είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχε πει πέρσι το καλοκαίρι «Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή» και έκτοτε ακόμα περιμένουμε μια απολογία.

Εντάξει, δεν ζητάμε και πολλά από την ανάλυση του κ. Τσίπρα. Ως «αριστερός» ζιζεκιστής, άντε να πει μπλα μπλα μπλα δημοκρατία, μπλα μπλα μπλα κοινωνικές δυνάμεις, μπλα μπλα μπλα ταξική πάλη. Όμως, κατά βάθος, ξέρει ότι στην καθ’ ημάς μπανανία δεν υπάρχουν τέτοια πράματα. Υπάρχουν μόνο ξελιγωμένα εγωπαθή άτομα, που κατά το δοκούν ομαδοποιούνται και συναθροίζονται σε διεφθαρμένα προνομιούχα μπουλούκια, πάντα ξεκομμένα από την κοινωνία. Και ενώ διατείνονται ότι εμφορούνται από τη ζέση του κοινωνικού προτάγματος, στην απλή πεζή πραγματικότητα δεν είναι παρά οι φορείς του ιδιωτικού ιδιοτελούς προτάγματος της πάρτης τους (βλ. «Φωτόπουλος κοινωνικός ή ιδιωτικός;». Της ευτυχίας τους ζητάν την επιπλοποιία, δηλαδή, που λέει και ο Ποιητής.

Και όσο η «Αριστερά» δεν ξεκολλάει από τις απαξιούμενες παλιακές εμμονές της, γύρω από τα πάντα, όπως και τη Δικαιοσύνη, τόσο θα πέφτει σε αντιφάσεις και θα διολισθαίνει. Με σκληρό τίμημα βέβαια, που θα το πληρώνει και η λαϊκισμένη κοινωνία, στο βαθμό που ένα μεγάλο τμήμα της επηρεάζεται από αυτή τη λαστ γίαρ «Αριστερά».

Απόσπασμα απο το εδώ