Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι πάντοτε ήμασταν υπανάπτυκτοι σε σχέση με τη γειτονική Ιταλία. Μια χώρα με αγροτική παραγωγή, με βιομηχανία, με υπηρεσίες, τουρισμό, λιμάνια, με σοβαρά οργανωμένο έγκλημα, κομπλέ.
Αλλά σε τι μιζέρια είμαστε καταδικασμένοι, που ένα Μπέπε Γκρίλο δεν μπορούμε να παράξουμε;
Κωμικούς καταπληκτικούς έχουμε, λαοπλάνους επίσης, καθώς και
την συνένωση αυτών εις σάρκα μία.
Υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά. Στην Ελλάδα η επικρατούσα αντίληψη είναι κατά της πρωτοβουλίας. Της οικονομικής, της κοινωνικής, της πολιτικής.
Αν έλεγαν για παράδειγμα του Πάντζα ή του Χαϊκάλη ότι κρυφές μετρήσεις τους δίνουν στο 10% θα έκαναν δικό τους κόμμα;
Αμφίβολο. Μπαίνουν στον κομματικό σχηματισμό της αρεσκείας τους και με την αναγνωρισιμότητα που έχουν βγαίνουν με τα μπούνια σε όποια Περιφέρεια επιλέξουν. Κάνουν ανέξοδη κριτική που ανεβάζει τις μετοχές τους, διατηρούνται στην επικαιρότητα στα χρόνια του καλλιτεχνικού κορεσμού, εξακολουθούν να είναι αγαπητοί στον κόσμο, ο οποίος θα τρέξει να δει και τις επόμενες δουλειές τους.
Ο Λάκης είναι όντως μια καλή περίπτωση για την ελληνική εκδοχή του Μπέπε Γκρίλο.
Διατηρεί εξάλλου στο ακέραιο την επαφή του με τα σκληρά δοκιμαζόμενα λαϊκά στρώματα.
Ούτε η επιτυχία, ούτε τα χρήματα τον άλλαξαν. Δεν παραμένει μόνο κοινωνικά ευαίσθητος ως αριστερός, κουβαλάει και λιγάκι ενοχικά την επιτυχία του.
Πολιτικολογεί ακατάπαυστα, έχει άποψη περί παντός Αυτιά επιστητού, συγκεντρώνει όλο το πακέτο.
Προτιμά όμως για καθαρά ιδεολογικούς λόγους, μια καθόλου προσεκτική προπαγάνδα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι περήφανος που είναι ΣΥΡΙΖΑ και δεν το κρύβει.
Το να τα χώσει στην Κυβέρνηση δεν το συζητάμε, είναι κλασικό ρεπερτόριο.
Να υπερασπιστεί τον ΣΥΡΙΖΑ που «πέφτει σε γκάφες διαρκώς», άμαθα τα παιδιά βλέπεις, είναι επίσης θεμιτό.
Το να υπερασπίζεται τις εκατοντάδες ερωτήσεις της κυρίας Ζωής είναι επίσης δικαίωμα του.
Το να λέει όμως ότι και «αυτοί την τύχη του Μόντι θα έχουν» ξεπερνά τα εσκαμμένα. Συγκρίνοντας μια εκλεγμένη τρικομματική Κυβέρνηση με έναν δοτό Πρωθυπουργό, τον Ιταλό Παπαδήμο, «καρφώθηκε» λιγάκι.
Πολύ «προδόθηκε» από τις διαρκείς και επίμονες απαξιωτικές αναφορές στον Κουβέλη.
Η αριστερά που ευαγγελίζεται ο κύριος Λάκης δεν περιλαμβάνει τον κύριο Κουβέλη.
Ένας αριστερός ηγέτης που μιλά για Ελλάδα και πατρίδα από το βήμα της Βουλής χαλά τη μεταπολιτευτική πολιτιστική ηγεμονία του υπαρκτού συριζαϊσμού στη χώρα…
Τελικά όσο περνούν οι μέρες ανεβαίνει στην εκτίμηση μου ο Μπέπε Γκρίλο. Όχι για τις παλαβομάρες που λέει, όχι για το 25%, όχι επειδή εκλέγεται στην Ιταλία και όχι εδώ, αλλά επειδή δείχνει αυτόφωτος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου