ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΣΥΣΚΕΥΕΣ

Ακούγεται παράξενο, κι όμως ένας τόνος άχρηστων ηλεκτρονικών συσκευών περιέχει περισσότερο χρυσάφι από ό,τι ένας τόνος μεταλλεύματος χρυσού στα

ορυχεία. Ακόμα πιο παράξενο είναι το γεγονός ότι αυτά τα «αποθέματα» δεν αξιοποιούνται -οι εταιρείες ανακύκλωσης δεν έχουν αντιληφθεί την προοπτική που ανοίγεται για πραγματικά χρυσές δουλειές.

Σύμφωνα με έκθεση του 2012 του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Εθνών και της οργάνωσης GeSI (Παγκόσμια Πρωτοβουλία e-Βιωσιμότητας), κάθε χρόνο χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ηλεκτρονικών συσκευών 320 τόνοι χρυσού, αξίας 16 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς και 7.500 τόνοι αργύρου, αξίας 5 δισ.

Οι συσκευές αυτές που καταλήγουν στα σκουπίδια περιέχουν 40 με 50 φορές περισσότερο χρυσό από μια μάζα μεταλλεύματος ίσης μάζας, εκτιμούν οι ερευνητές.

Από όλο αυτό το χρυσάφι ανακτάται σήμερα μόλις το 10 με 15 τοις εκατό. Το υπόλοιπο χάνεται είτε επειδή μένει απαρατήρητο είτε επειδή η ανακύκλωση των συσκευών γίνεται με χονδροειδείς μεθόδους μικρής αποτελεσματικότητας, επισημαίνει η έκθεση.

Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, ένας τόνος πλακέτες ηλεκτρονικών κυκλωμάτων περιέχει 200 γραμμάρια χρυσού και ένας τόνος κινητών τηλεφώνων κρύβει 300 γραμμάρια.

Συγκριτικά, ένας τόνος μεταλλεύματος χρυσού περιέχει μόλις 5 γραμμάρια καθαρού μετάλλου.