Το ογκώδες συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και ο παλμός της διαδήλωσης δεν αφήνουν περιθώρια ερμηνειών και εκφράζουν τα ευρήματα των μετρήσεων των τάσεων της κοινής γνώμης που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες εβδομάδες.
Ανατρέχοντας στην πολύ πρόσφατη δημοσκόπηση δημοσκόπηση που διεξήγαγε το zougla.gr, παρατηρεί κανείς πως το συντριπτικό ποσοστό της κοινωνίας και όχι μόνον του βορειοελλαδικού χώρου, τάσσεται κατά της χρήσης του όρου «Μακεδονία» στην ονομασία της ΠΓΔΜ.
Το ποσοστό αυτό που αγγίζει το 80% είναι διαστρωματικό και η τάση αυτή παρατηρείται σε όλες τις ηλικίες και σε όλα τα διαμερίσματα της χώρας. Σε ανάλογα αποτελέσματα φτάνουν και άλλες μετρήσεις της κοινής γνώμης οι οποίες διεξάγονται με συμβατικό τρόπο, αλλά που δείχνουν και αυτές, ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν συμφιλιώνεται αλλά και δεν πρόκειται να πεισθεί, πως η χρήση του ονόματος «Μακεδονία» για την ονομασία της FYROM θα ήταν μία σωστή λύση.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν δημιουργείται ένα σοβαρό πολιτικό θέμα που αφορά την διαχείριση των διμερών επαφών Αθήνας- Σκοπίων, αλλά και τη διεθνή διαδικασία που ακολουθείται δια του μεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς.
Παρατηρείται μία έντονη αμηχανία, τόσο σε κυβερνητικό επίπεδο, όσο και στην αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και στα άλλα κόματα, εμπρός στο τείχος άρνησης που έχει υψώσει η ελληνική κοινωνία απέναντι στην διαδικασία του ονοματολογικού.
Ήδη κατά την διάρκεια των τελευταίων ημερών ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας , μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του |ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησε να πείσει το κομματικό του κοινό, για το θεωρητικό πλαίσιο εντός του οποίου κινείται η ελληνική διπλωματία για την επίλυση της εκκρεμότητας με την ΠΓΔΜ.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρώντας να κατευνάσει αντιρρήσεις και εντός του κόμματός του αλλά και στην κοινωνία, αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας του στο ζήτημα του αλυτρωτισμού και άρα, στην αλλαγή όλων εκείνων των σημείων του Συντάγματος της ΦΥΡΟΜ που κάνουν λόγο για αλυτρωτικές προσδοκίες, καθώς και σε άλλα σημαντικά σημεία, όπως το όνομα της καταγωγής, το όνομα της γλώσσας ακόμη και το όνομα της τοπικής Εκκλησίας.
Σε δήλωσή του σε κυριακάτικη εφημερίδα ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως η συνέχιση της εκκρεμότητας και της μη λύσης, υπονομεύει το εθνικό συμφέρον καλώντας τους πολίτες προφανώς και το κόμμα του, να μην συμπαραταχθούν με τους αρνητές της χρήσης του όρου «Μακεδονία» σε ονομασία της FYROM. Όλα τα παραπάνω υποδηλώνουν αμηχανία, αλλά και στενά περιθώρια ελιγμών. 
Στη Νέα Δημοκρατία τα πράγματα είναι πολύ πιο συγκεχυμένα και εκρηκτικά. Στην αρχή ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δηλώσει ξεκάθαρα πως η εθνική γραμμή στο ζήτημα της ΠΓΔΜ είναι εκείνη που χάραξε ο Κώστας Καραμανλής στο Βουκουρέστι. Πολύ σύντομα και λόγω της προφανούς αντίρρησης του κομματικού κοινού του, αλλά και μεγάλου μέρους του κομματικού μηχανισμού του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετέβαλλε στάση επιχειρώντας να αλλοιώσει τις εντυπώσεις. Επισκέφθηκε περιοχές της Μακεδονίας, παρατήρησε με προσοχή της προθήκες του μουσείου στην Πέλλα, για να καταλήξει στην συνέχεια σε δηλώσεις όπου άφηνε περιθώρια, κατ αρχήν στο κομματικό κοινό του, αλλά και στην κοινωνία, να σκεφθεί κανείς πως ενδεχομένως και να μην είναι σύμφωνος με την χρήση του όρου Μακεδονία. Όμως στο Βουκουρέστι η ελληνική θέση ήταν σαφής και ο Κώστας Καραμανλής σαφέστερος. Η δε Ντόρα Μπακογιάννη η οποία ήταν παρούσα στο Βουκουρέστι, επίσης σαφέστατη. Σύμφωνα με τους παραπάνω η Αθήνα αποδέχεται σύνθετη ονομασία με τον όρο «Μακεδονία» αλλά με γεωγραφικό προσδιορισμό.
Όμως, οι κινήσεις του Πάνου Καμμένου, ο οποίος επανέφερε στο προσκήνιο το περίφημο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, θέτοντας επί τάπητος την τότε απόφαση να μην χρησιμοποιηθεί καμία εκδοχή του όρου «Μακεδονία» περιέπλεξαν τα πράγματα εντός του ευρύτερου κοινού της ιστορικής λαϊκής δεξιάς. Στο όλο ζήτημα άρχισε να παρεμβαίνει και ο Αντώνης Σαμαράς, απευθυνόμενος στο δικό του κομματικό μπλοκ, για να επανέλθει με δηλώσεις του ο Κώστας Καραμανλής, απευθυνόμενος στο καραμανλικό μπλοκ με την δήλωσή του προ ημερών: «δεν υφίσταται μακεδονικό έθνος». Για να ακολουθήσει μετά από λίγες ημέρας και μία σαφής αποστασιοποίηση του κ. Καραμανλή από όλα αυτά που λέγονται ή που γράφονται, σχετικά με τις θέσεις του στην σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Με δύο λόγια ο ευρύτερος χώρος της κεντροδεξιάς- λαϊκής δεξιάς, βρίσκεται σε μία απόλυτη σύγχυση, με ότι αυτό συνεπάγεται για την δυσκολία χάραξης μίας ξεκάθαρης πολιτικής γραμμής.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η ακατάσχετη πολιτική φλυαρία και οι σπασμωδικές κινήσεις σε επίπεδο δηλώσεων και αντιδηλώσεων.
Όσον αφορά το Κίνημα Αλλαγής τα πράγματα είναι εξίσου αμήχανα. Ο μεν Σταύρος Θεοδωράκης δηλώνει ότι είναι αντίθετος με το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης την ώρα που η ευρωβουλευτής Εύα Καϊλή είναι παρούσα και σε περίοπτη θέση, στη μεγαλειώδη συγκέντρωση στον Λευκό Πύργο.
Αυτή η εικόνα είναι μία από όλες οι οποίες συνθέτουν το κομφούζιο που επικρατεί στο αρχιτεκτόνημα της κεντροαριστεράς με φόντο το «μακεδονικό».
Διερωτάται λοιπόν κανείς πως είναι δυνατόν να συγκεραστούν οι αντιθέσεις, οι εσωκομματικές συγκρούσεις, αλλά και οι κάθε είδους αμηχανίες, με ένα συντριπτικό «Όχι» που εκφράζει η κοινωνία σε όλα τα επίπεδα και ανεξαρτήτου κομματικής προέλευσης. Και αυτό ενώ αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον η συνάντηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον ομόλογό του της ΠΓΔΜ στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα στο Νταβός της Ελβετίας.
Διότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, συμβαίνει και στην ΠΓΔΜ, ενδεχομένως μάλιστα και με πιο ακραίες εκφάνσεις των διαφορών μεταξύ των πολιτικών κομμάτων αλλά και των εθνικών σχηματισμών της γειτονικής χώρας. Διότι άλλους λόγους έχουν οι Αλβανοί να στηρίξουν μία λύση στο ονοματολογικό, άλλους λόγους οι Σλάβοι και μεταξύ τους οι τελευταίοι έχουν πολύ διαφορετικές αντιλήψεις ως προς την επίλυση της εκρεμμότητας. Η μάχη μεταξύ των οπαδών του Γκρουέφσκι και του συνόλου των οπαδών του μακαρίτη Κίρο Γκλιγκόροφ όχι μόνο δεν έχει τελειώσει αλλά θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό ακόμα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου