ΟΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ΓΙΑ ENA ΚΑΠΡΙΤΣΙΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ !

Κάποιοι άνθρωποι ζουν σε έναν δικό τους, τελείως φανταστικό κόσμο. Στην Ιερισσό για παράδειγμα, οι αντιδρώντες στην επένδυση, νομίζουν πως ζουν σε ένα

μυθιστόρημα με «καλούς» χωρικούς και «κακούς» γαιοκτήμονες και άρχοντες που θέλουν να εκμεταλλευτούν τη γη τους αδιαφορώντας για την υγεία τους… Παρασυρόμενοι και από έναν θίασο επικίνδυνων ατόμων, τα οποία το καθένα για δικούς του λόγους επιδιώκουν την ένταση και την αναμπουμπούλα, έχουν παρασυρθεί σε έναν αδιέξοδο «αγώνα», έχοντας ψευδαισθήσεις αντίστασης, αντάρτικου και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, οι οποίες υποδαυλίζονται εντέχνως από μερίδα του τύπου που απλά αντιπολιτεύεται.

Δεν είναι τυχαίο που η κατάσταση στη Χαλκιδική απασχολεί καθημερινά τον τύπο, σε σημείο να δημιουργεί εύλογες απορίες γιατί γράφονται τα ίδια και τα ίδια σε επαναλαμβανόμενα δημοσιεύματα από συγκεκριμένους δημοσιογράφους και εφημερίδες. Ο κάθε σκεπτόμενος και ψύχραιμος παρατηρητής βλέπει ότι η Χαλκιδική προσέφερε πεδίο δόξης λαμπρό στο λαϊκισμό και την σπέκουλα της αντιπολίτευσης η οποία με κάθε θυσία διατηρεί το θέμα στην επικαιρότητα αφού έχει βρει το ιδανικό γήπεδο για αντιπολιτευτικό παιχνίδι. Η υπόθεση έχει απ’ όλα: «Κακές» πολυεθνικές, ντόπια «μεγαλοσυμφέροντα», «αναξιοαπαθούντες» ντόπιους, «πουλημένο» δήμαρχο, περιβαλλοντικές «καταστροφές», εργαζόμενους που «προσκύνησαν», γέρους-γυναίκες-παιδιά στο ρόλο του «θύματος», τοπικούς «ήρωες» τύπου Καπετάν-Τόλης, «ανάλγητους» αστυνομικούς, βουλευτές και κόμματα «προστάτες» του καλού και του δίκαιου…. Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει μια Χρήστος; Όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της…

Για την ουσία δεν μιλάει κανείς βέβαια. Οι εκτιμήσεις για τον θετικό κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο της επένδυσης περνάνε στα ψιλά των εφημερίδων και επισκιάζονται από ανακρίβειες περί καταστροφής «αρχέγονων» δασών, από –ο θεός να τις κάνει– επιστημονικές αναλύσεις για το πως θα πλουτίσουν οι κάτοικοι από την μελισσοκομία και τον …γαστριμαργικό τουρισμό από στρατευμένους κινδυνολόγους επιστήμονες, και από συγκρίσεις με μη συγκρίσιμες καταστάσεις στην Αφρική, στη Ρουμανία ή στην άλλη άκρη του κόσμου.

Και να σκεφθείτε ότι όλα ξεκίνησαν από ένα καπρίτσιο… Κάποιοι έχασαν τα αυτοδιοικητικά οφίτσια από τον Χρήστο Πάχτα και αποφάσισαν να σταθούν απέναντί του. Τι ήθελε ο Δήμαρχος; Την επένδυση χρυσού; Ωραία… εμείς θα είμαστε ενάντια στην επένδυση χρυσού… με νύχια και με δόντια… Αναρωτήθηκε κανείς ποιοι πραγματικά φταίνε για όλη αυτή την περιπέτεια με τη δικαιοσύνη που ταλανίζει ολόκληρο χωριό; Να το πούμε έξω από τα δόντια; Όλο το φταίξιμο πρέπει να το επωμισθούν οι ηθικοί αυτουργοί της επίθεσης και γενικά όλων των οργανωμένων έκνομων πράξεων για τις οποίες κατηγορούνται οι κάτοικοι. Εκμεταλλευόμενοι την συναισθηματική φόρτιση των κατοίκων, την οποία έντεχνα οι ίδιοι οι αυτουργοί καλλιεργούν, τους παρακίνησαν σε ένα σωρό παρανομίες. Από εκεί και πέρα η δικαιοσύνη πράττει τα δέοντα, όπως ήταν φυσικό. Νομίζει κανείς ότι η Ελληνικός Χρυσός κερδίζει τίποτα από την ποινική δίωξη ή τις φυλακίσεις; Ίσα ίσα χάνει, διότι πολλοί νομίζουν ότι η εταιρεία βρίσκεται πίσω από τις διώξεις. Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι ο πρώτος που θα ήθελε να τελειώνουν όλα αυτά είναι η εταιρεία; Και θέλει πολύ μυαλό να καταλάβει κάποιος ποιοι είναι αυτοί που θέλουν καθημερινά τις Σκουριές στην επικαιρότητα;

Έρχονται δημοτικές εκλογές και τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν. Θα δούμε και ποιοι θα είναι αυτοί που θα ζητήσουν τη ψήφο του λαού προβάλλοντας τις επαναστατικές τους επιδόσεις ενάντια στην επένδυση… Τελικά ο ίδιος ο λαός της Χαλκιδικής θα αποφασίσει και είμαι σίγουρος ότι οι κάτοικοι του Δήμου Αριστοτέλη δεν είναι πρόβατα να χάφτουν ότι τους σερβίρουν. Υπάρχει κριτική σκέψη και θα φανεί πόσο κάλπικοι είναι αυτοί που επαναλαμβάνουν σαν κολλημένη βελόνα σε γραμμόφωνο πως «οι κάτοικοι της περιοχής δεν θέλουν την επένδυση»…

http://www.metalleiachalkidikis.gr/